Het lichaamsgeheugen
Peter Meijer
Het lichaam kan slecht liegen. Het heeft veel emoties en herinneringen opgeslagen. Als Laban-coach verrassen de deelnemers aan mijn trainingen me keer op keer. Van jongs af aan zoeken we naar manieren om te overleven en ons lichaam vertaalt dat als het ware naar vaste houdingen waarmee we ons dan prima weten te redden: de omgeving kent ons niet anders. Ook mensen met een lichamelijk handicap hebben een eigen houding gecreëerd: deels gedwongen, deels vanuit een vorm van overleven.
Als we iets traumatisch meemaken en we raken daardoor uit balans, dan zoeken we de oplossing in therapie. Het is gebeurd in het verleden, echter blijf je er in het hier en nu last van houden. In gesprekken zal worden geprobeerd de herinnering los te koppelen van het hier en nu. Lukt dat niet, dan wordt er vaak doorverwezen naar EMDR, een inmiddels wetenschappelijk bewezen methode waarbij door afleiding de scherpte van de emotie bij de herinnering eraf wordt gehaald. Prachtig! Veel mensen hebben hier baat bij, gelukkig! Alleen, waarom wordt er niet vaker gekeken naar de rol van het geheugen van het lichaam? Trauma's worden opgeslagen in het lichaam via het dorsale vagale systeem. Wil je hier meet over weten? lees hier de blog
Interoceptie is het waarnemen van allerlei lichaamsprocessen. Denk aan bijvoorbeeld je hartslag, hoofdpijn, spierverkrampingen, een trillend oog, spierverslappingen. Het meeste hiervan gaat onbewust, net als de meeste zintuigelijke prikkels die je door een dag heen krijgt te verwerken. Als je echter bewust waarneemt wat je ruikt, of hoort, of ziet, merk je pas hoeveel informatie je dat geeft. Datzelfde geldt voor hetgeen je lichaam je vertelt. Maar waarom zou je daar op letten? Lees hier de blog.
